OVer Remco
Mijn afgelopen 49 jaar waren al een mooi avontuur. Na de middelbare school ben ik op 17-jarige leeftijd meteen gaan reizen, naar Nieuw-Zeeland en de VS. Daarna ging ik voor mijn dienstplicht als VN-vrijwilliger naar Sarajevo, gevolgd door een avontuurlijke tijd als beroepsmarinier. Heel wat trainingen, ervaringen en lessen rijker stortte ik me daarna op een universitaire studie en nog meer reizen. Ik ontmoette mijn vrouw Marjolein, emigreerde twee jaar naar Nieuw-Zeeland, werkte jarenlang in de (jeugd)hulpverlening en werd vader van Hugo en Emily. Inmiddels werk ik als psycholoog en ben ik docent aan het hbo. Deze hele reeks aan werk- en levenservaring stelt me in staat jou te helpen om snel tot de kern te komen bij je doel of probleem èn er actief mee de slag te gaan. Want het leven is te kort én te lang om er niet uit te halen wat erin zit.
Korps Mariniers
Het werk als militair heeft mij geholpen om nooit op te geven. Dat betekent niet dat ik er nooit eens 'doorheen zit' of negatieve gedachten heb - vanzelfsprekend wel. Psychologen zijn net mensen, net als mariniers. Maar één ding dat je leert bij het Korps is de baas zijn over je hersens, mét je hersens. Het gaat niet om brute kracht of goed kunnen schieten, het gaat om weten dat je het aankan. Wat er ook op je pad komt. Je echte vijand zit daarbij tussen de oren. Dat negatieve, twijfelende stemmetje. Maar je kunt werken aan je inner voice, je kunt die stem in je voordeel laten werken. Er kracht en positiviteit uit halen. Denken in mogelijkheden.
Psychologie & hulpverlening
Op mijn 30ste ben ik begonnen aan een universitaire studie psychologie. Ook deed ik jarenlang ervaring op als (jeugd)hulpverlener en maatschappelijk werker. Ik heb honderden jongeren, volwassenen en hun families met uiteenlopende achtergronden ondersteund bij de uitdagingen die op hun pad kwamen. Ik heb hierin mijn eigen aanpak ontwikkeld, waarbij ik dicht bij mezelf blijf. Ik heb een rol, maar speel deze niet. Ik ben daarbij niet bang om kritisch en direct te zijn. Kritisch op mezelf, de ander én op richtlijnen en protocollen. Mensen beschrijven mij als open, empathisch en authentiek. Ik ben geïnspireerd geraakt door psychiaters en psychologen zoals Irvin D. Yalom en Jim van Os.
Reizen
Ik ben gek op reizen, natuur en avontuur. Ik heb meerdere wereldreizen gemaakt en heb meer dan 75 landen bezocht. Ik schuw het avontuur niet, ook niet nu ik kinderen heb. Door het reizen heb ik veel geleerd van andere culturen en de omstandigheden waarin mensen leven. Soms kunnen het drukke bestaan en gejakker in de kleine Nederlandse 'bubbel' en de hoge eisen die we aan onszelf stellen (materieel, sociaal, professioneel) stressvol zijn. Een andere kijk op de wereld en jouw plek hierin kan dan helpen dingen in perspectief te plaatsen. In de psychologie noemen we dat ook wel downward comparison. Het maakt je meer tevreden en dankbaar. Dankbaar ben ik ook voor iedere sessie die ik met een cliënt mag hebben; die zie ik stuk voor stuk ook als een reis, een avontuur op zich.
En verder...
Ben ik inderdaad die lange lerp aan dat bungykoord hierboven. Daarnaast ben ik - ondanks wat vroege artrosevingers - fanatiek in de sportschool, lees ik veel en kijk ik graag films. Ik spreek normale taal met soms wat minder normale termen (inclusief 'rammen met je kadaver'); overblijfselen uit mijn tijd bij het Korps Mariniers. Dat went vanzelf. Tot slot houd ik veel van koffie. Vaak en sterk.
Korps Mariniers
Het werk als militair heeft mij geholpen om nooit op te geven. Dat betekent niet dat ik er nooit eens 'doorheen zit' of negatieve gedachten heb - vanzelfsprekend wel. Psychologen zijn net mensen, net als mariniers. Maar één ding dat je leert bij het Korps is de baas zijn over je hersens, mét je hersens. Het gaat niet om brute kracht of goed kunnen schieten, het gaat om weten dat je het aankan. Wat er ook op je pad komt. Je echte vijand zit daarbij tussen de oren. Dat negatieve, twijfelende stemmetje. Maar je kunt werken aan je inner voice, je kunt die stem in je voordeel laten werken. Er kracht en positiviteit uit halen. Denken in mogelijkheden.
Psychologie & hulpverlening
Op mijn 30ste ben ik begonnen aan een universitaire studie psychologie. Ook deed ik jarenlang ervaring op als (jeugd)hulpverlener en maatschappelijk werker. Ik heb honderden jongeren, volwassenen en hun families met uiteenlopende achtergronden ondersteund bij de uitdagingen die op hun pad kwamen. Ik heb hierin mijn eigen aanpak ontwikkeld, waarbij ik dicht bij mezelf blijf. Ik heb een rol, maar speel deze niet. Ik ben daarbij niet bang om kritisch en direct te zijn. Kritisch op mezelf, de ander én op richtlijnen en protocollen. Mensen beschrijven mij als open, empathisch en authentiek. Ik ben geïnspireerd geraakt door psychiaters en psychologen zoals Irvin D. Yalom en Jim van Os.
Reizen
Ik ben gek op reizen, natuur en avontuur. Ik heb meerdere wereldreizen gemaakt en heb meer dan 75 landen bezocht. Ik schuw het avontuur niet, ook niet nu ik kinderen heb. Door het reizen heb ik veel geleerd van andere culturen en de omstandigheden waarin mensen leven. Soms kunnen het drukke bestaan en gejakker in de kleine Nederlandse 'bubbel' en de hoge eisen die we aan onszelf stellen (materieel, sociaal, professioneel) stressvol zijn. Een andere kijk op de wereld en jouw plek hierin kan dan helpen dingen in perspectief te plaatsen. In de psychologie noemen we dat ook wel downward comparison. Het maakt je meer tevreden en dankbaar. Dankbaar ben ik ook voor iedere sessie die ik met een cliënt mag hebben; die zie ik stuk voor stuk ook als een reis, een avontuur op zich.
En verder...
Ben ik inderdaad die lange lerp aan dat bungykoord hierboven. Daarnaast ben ik - ondanks wat vroege artrosevingers - fanatiek in de sportschool, lees ik veel en kijk ik graag films. Ik spreek normale taal met soms wat minder normale termen (inclusief 'rammen met je kadaver'); overblijfselen uit mijn tijd bij het Korps Mariniers. Dat went vanzelf. Tot slot houd ik veel van koffie. Vaak en sterk.
|